5 Nisan 2008 Cumartesi

Sevgili Ataköylülerim ve tüm okuyanlar,

“Anı yazmak ölümün elinden bir şey kurtarmak demektir.” Acizane aşağıdaki dizelerle büyüklerimize anılarını yaşatmayı, gençlerimize Ataköyümüz’ü tanıtmayı amaçladım. Umarım beğenirsiniz. Yöresel sözcüklerin anlamlandırılmasıyla şiirimiz daha anlaşılır hale gelecektir.
Eleştiri ve önerilerinizi bekler, hepinizi saygı ve sevgilerimle selamlarım.



ATAKÖYÜM

Tarihini sorsan çok eskilerde
Ağalar da yaşamış beyler de,
Fakiri de olmuş zenginleri de.
Çok değerler yetiştirmiş köyüm.
Öğretmen, doktor avukat…..
Hâsılı tüm mesleklerde.

Kırlarında uçuşur,
Kelebeklerle kuşlar.
Kızıl mağarada yaşar,
En eski hatıralar.
Doğan güneşle yükselen
Gatargayası var.

Köyümün planı şehre benzer
Uzun caddesinde aşık oynarlar,
Akar bulaklardan buz gibi sular,
Arife gecesi içersen eğer,
Şifa bulurmuşsun
Zemzemdir derler.

Her yöresi özel adla anılır
Eski adı Mağaracık diye tanınır.
Başbaşalar, Dağyolu, Toptaş Göller
Arğaca Eziz’in Kayası derler
Tendirlik, Tikindalı, Şoş, Otoy….
Ve daha nice yerleri var.

Yaylası var çiçeklerle bezenmiş,
Göy Dağı taaa göklere uzanmış,
Sarı çayır otlarıyla ün salmış,
Garnağında her mevsim kar kalmış
Yaylamızı köylülerim,
Çok zorlukla kazanmış.

Analar bacılar süt sağarlar,
Komşularla beraber ğap yaparlar,
Ya çubuğa kerter ya ip bağlarlar,
Makineye çekip kaymak toplarlar,
Kaymak ile nezik kuymak yaparlar,
Çeçilleri motallarda saklarlar
Yaylamızda mensil yapar köylüler.

Köyümüz her zaman Kars’a bakar,
Köylüler her gün şehre akar,
Gitmesi kolaydır iniştir yolu,
Dönüşü çok zordur yokuşla dolu,
Önce tüneller, diktaş ve köyün altı,
Çıkınca yokuşu verirler mola,
Dururlar mezarlık başında
Anarlar yatanları bol dualarla.

Arı gibi oğul vermiş,
Yurdun dört yanını sarmış,
Kimi İstanbul, kimi Ankara’da,
Kimi İzmir’de ev almış.
Dağılmıştır tüm dünyaya köylüler.

Yemekleri saysam türlü türlüdür,
Ketesi, ğaşılı, ğengel ünlüdür,
Feselli, kuymak, pilav, halvası
Hepsi çok güzel ama,
Kazdır yemeklerinin hası.

Sonbaharda sararır otlar,
Çobanlar hakkını toplar,
Kimi değirmene gider,
Kimi teten toplar,
Kimi erişte kesip saklar
Kışa hazırdır köylüler.

Kış gelince hep ahırlar şenlenir,
Kar yağınca kartopu oynanır,
Elfene yapılıp oyun oynanır,
İhtiyarlar cenk dinleyip dinlenir.

Baharı gör ne güzeldir köyümde,
Cemre düşer nevruz gelir sonunda,
Yer nefesle çifte çıkarlar,
Bin umutla tohum seper,
Modyam olur çifti ekerler.
Çeğil tamam artık güman tanrıda,
Gözler gökte rahmet bekler köylüler.

Baharla yaz bir yaşanır köyümde,
Bir sayayım neler biter, neler yenir,
Tarlasında, çayırında kırında:
At kulağı, adoyul, baldırgan, buğa tikeni,
Bağayaprağı, camuşkulağı, çayırsoğanı,
Çiyelem, çemen, doyşantopuğu, düyedavanı,
Evenkövenci, eveliğ, ğoruzdimdiği, gazayağı,
Ğımı, gijirken, ğatınbarmağı, gangal,
Gayalavaşı, kelemenkeçir, kuşebbeyi,
Koçkoçu, kuşburnu, kuzukulağı,
Koyungödeni, köveley, kekik,
Keçimemesi, koyun kulağı, kaya tütünü,
Lilpar, medik, nergis çiçeği, öküz pöçüğü,
Topuz, turp, unnuca, sorağan, yarpuz,
Yemlik, suteresi.

Kimisini tuzlar yerler,
Kimisini kuruturlar,
Kimisinden turşu korlar,
Kimisinden aş yaparlar,
Yöreseldir tüm bu adlar.

Bahar bitmiş yaz başlamış,
Kotan koşup herk eylemiş,
Ot biçimi gelip çatmış,
Kars’a gidip ırgat tutmuş,
Bedelleşip çayır biçmiş,
Gururla tayayı kurmuş köylüler.

Arabayı dirgen, tırmık, tırpanlarla süslemiş,
Örs çekici, tırpan masatı özlemiş,
Arpa tarlası bıldırcını gizlemiş,
Vakit tamam harman zamanı gelmiş,

Arpa biçti sap getirdi harmana,
Gemler ezdi saplar döndü samana,
Oldu harman artık garraflasana,
Çok sevinir çocuklar bu zamana,
Tığ yaparak bekler yeli köylüler.

Haydar, haydar diye yeli çağırır,
Yel geldikçe tığ savurur,
Buğdayı samandan ayırır,
Sacda kavurga kavurur,
Çok lezzetli köy kavutu

Süzme ile kurut yapar,
Beklemezse pişik kapar,
Tandırlarda kömbe yapar,
Külfesi var tandırların.

Tarda tavukları tüner,
Fallıklar yumurta dolar,
Komda kuzuları meler,
Danalıktadır danalar.

Tandırda çeker lavaşı,
Kazdır yemeklerin başı,
Şifadır evelik aşı,
Çeçil peynir sofra başı.

Basma keser galağ yapar,
Çatlak eller tezek kokar,
Alnından hep terler akar,
Cefakârdır köylülerim.

Dibeklerde bulgur döver,
Kabulcayı yarma eder,
Bulgur kazla iyi gider,
Lezzet sever köylülerim.

Tuz taşında tuz döverler,
Öküzü atı överler,
Konuşmayı çok severler,
Tatlı dilli köylülerim.

Bu çalışmaların ardından,
Dalda yastık altta minder,
Önde tereyağlı ğengel,
Pec üstünde demli çaylar,
Çay içer yorgunluk atar köylüler.

Yılda iki bayram yaşar,
Hep birbirine koşar,
Küslük gider barış yaşar,
Barışsever köylülerim.

Yılmaz’ım burda son bulsun,
İlgilenenler okusun,
Hepinize selam olsun,
ATAKÖYÜM, KÖYLÜLERİM.

Yılmaz KANDEMİRCİ
04.04.2008 İZMİR

ALİMLERDEN ÖĞÜTLER

Hararet hardadır, Sacda değildir
Keramet baştadır, taçta değildir
Ne ararsan kendinde ara
Kudüs'te Mekke'de hacda değildir
Hacı Bektaş Veli

Sevgide güneş gibi ol,
dostluk ve kardeşlikte akarsu gibi ol,
hataları örtmede gece gibi ol,
tevazuda toprak gibi ol,
öfkede ölü gibi ol,
her ne olursan ol,
ya olduğun gibi görün,
ya göründüğün gibi ol.
MEVLANA