DAĞLAR

 

Yamacında türlü çiçekler açar,

Etrafına misk-i amberler saçar,

Tüm canlılar kaynağından su içer,

Ana gibi herkesi besleyen dağlar.

     Tepelerin yüksek semaya bakar,

     Esen yeller sanki türküler yakar,

     Bulutlar raks eder, şimşekler çakar,

     Yağan yağmurlarla şenlenen dağlar,

Yazların serindir, kışların soğuk,

İlkbahar yeşilsin, sonbahar soluk,

Dağ dağa kavuşmaz yüreğin yanık,

Yüz yüze bakmaktan yorulan dağlar.

     Sevdalılar gibi dumanlı başın,

     Eksik olmaz senin kar ile kışın,

     Ferhat gibi sevenlerdir yoldaşın,

     Yol ver kavuşsunlar canana dağlar.

Kucağında canlı, cansız barınır,

Ozanlar adına türkü çağırır,

Türkülerle dertlerinden arınır,

Seslere ses veren dumanlı dağlar.

     Yeşillerle bezenmiştir her yanın,

     Gelin gibi giyinmişsin ormanı,

     Oksijendir canlıların dermanı,

     Umarım kibriti çakmazlar dağlar.

Kimi seni delik delik deldirdi,

Kimi dinamitle kayan kırdırdı,

Kimi koynundaki canlın öldürdü,

Kimileri ormanını yandırdı,

Yılmaz der; vefakâr cefakâr dağlar.

                             1 EKİM 2012 İZMİR

                           Yılmaz  KANDEMİRCİ